Terug in Nederland

Zoals de titel van mijn verslag als zegt, ik ben alweer terug in Nederland.. En ja, dit is een maand eerder dan op de planning stond.
Zaterdag 2 april ben ik met het beklimmen van Hill Boyo, dat is de berg waar wij op uitkeken vanaf Njinikom, boven op de top gevallen. Het beklimmen van deze berg van 2000 meter, wat net geen berg genoemd mag worden, maar toch best hoog is, was echt heel erg zwaar en afzien maar ook hel erg gaaf en mooi om te zien. Het was een weg van losse stenen en rotsen die we naar boven, en terug dus ook naar beneden moesten afleggen.
Toen we de top van de berg hadden bereikt hielden we een lange pauze om uit te rusten. Hier hebben we even gezeten en wat foto’s gemaakt met het mooie uitzicht. Hier ben ik ook van een steen afgevallen waar ik mijn enkel heb gebroken. Hierna moesten we nog een uur de berg aflopen over de slechte wegen. Toen de weg eenmaal wat beter werd, hebben onze gidsen een bike gebeld die mij kwam ophalen. Het laatste stuk ben ik dus naar huis gebracht.
Thuis was ik ’s middags gelijk naar dokter Martha gegaan en haar ernaar laten kijken, de buurvrouw. Ze vond het er erg slecht uitzien en ik heb een steunkous gekregen voor dat weekend. Maandagochtend kon ik een röntgenfoto laten maken en dat hebben we gelijk gedaan, mijn enkel is gebroken. De zwelling is erg dik en blauw en mijn voet stond ook scheef. Iedereen gaf mij het advies om terug naar Nederland te gaan om de dokters in Nederland ernaar te laten kijken en hier te revalideren. Dat heb ik uiteindelijk dus ook maar gedaan, in eerste instantie wilde ik dit echt niet en wilde ik mijn stage periode niet op deze manier afsluiten zonder ook maar een afscheid op de scholen en het weeshuis. Maar toch was het het beste om terug naar Nederland te gaan, hoe erg ik er ook van baalde, ik heb het toch maar gedaan. Woensdagochtend om 6 uur ben ik vanuit Njinikom met een taxi naar Douala vertrokken, wat 9 uur reiden was. Omdat ik mijn enkel heb gebroken kreeg ik rolstoelbegeleiding op het vliegveld en mocht ik businessclass vliegen. Dit was wel echt tof om eens meegemaakt te hebben, wat een luxe!
Om half 6 ’s ochtends op donderdagochtend kwam ik aan op Brussel. Hier stonden mijn ouders en Jorick op mij te wachten. Het is heel fijn om iedereen weer terug te zien, maar toch had ik iedereen liever over een maand terug gezien en mijn stageperiode in Kameroen afgesloten en nog door het land getrokken voor anderhalve week.

Vrijdag ben ik het gips ingegaan, ik hoef gelukkig niet geopereerd te worden, maar zit wel voorlopig voor 6 weken met een gipsvoet en met krukken.

Ik mis het leven op jezelf in Kameroen, en de omgeving daar wel! Al was de week dat ik ben vertrokken wel een hele gekke week. Een week voordat ik vertrok is er in ons huisje ingebroken ’s nachts. Er is toen veel geld en een laptop en betaalpas gestolen. Ook zijn er weer meiden vertrokken naar België, en 2 nieuwe meiden voor teruggekomen. Er gebeurt dus nog steeds van alles in Njinikom.
Voorlopig zit ik alleen nog met mijn witte voet omhoog in Alblasserdam voor een aantal weken.

Liefs, Milou